Patron
PATRON OŚRODKA
Janusz Korczak (prawdziwe nazwisko – Henryk Goldszmit)
Janusz Korczak – właściwe nazwisko Henryk Goldszmit, urodził się w Warszawie 22 lipca 1878 lub 1879 roku. Pochodził z bogatej rodziny żydowskiej, która od lat wrosła w polską kulturę i tradycję. Jego dzieciństwo początkowo było pogodne i beztroskie, ale choroba, a potem śmierć ojca doprowadziła do gwałtownego pogorszenia się sytuacji materialnej rodziny. Młody Henryk, aby pomóc matce w utrzymaniu rodziny i zarobić na dalszą naukę udzielał korepetycji. Później wspominając tamte lata tak napisał w „Pamiętniku”(1942): „Ja byłem bogaty, kiedy byłem mały, a potem już biedny, więc znam i to i to”.
Z zawodu był lekarzem – pediatrą. Studiował medycynę na Uniwersytecie Warszawskim, później studia uzupełnił w Berlinie i Paryżu. Początkowo pracował w szpitalu dziecięcym w Warszawie. Potem zrezygnował z posady lekarza i został wychowawcą. Był współtwórcą i kierownikiem (1912 – 1942) żydowskiego Domu Sierot oraz sierocińca Nasz Dom dla polskich dzieci (1919 – 1936). Tu wcielał w życie swój własny system pedagogiczny, którego fundamentem było traktowanie dziecka jako pełnoprawnego partnera, z niezbywalnym prawem do serdecznej miłości.
Pracując z dziećmi Janusz Korczak równocześnie pisał książki, artykuły do czasopism, prowadził wykłady dla studentów, wychowawców, nauczycieli i rodziców.
Do najbardziej znanych jego utworów należą:
„Dzieci ulicy”(1901),
„Dziecko salonu”(1906),
„Sława”(1913),
„Jak kochać dziecko”(1919-1920),
„Król Maciuś Pierwszy”(1923),
„Król Maciuś na wyspie bezludnej”(1923),
„Bankructwo małego Dżeka”(1924),
„Kajtuś czarodziej”(1935).
Podczas II wojny światowej Janusza Korczaka wraz z żydowskimi dziećmi z Domu Sierot przymusowo umieszczono w warszawskim getcie. W czasie likwidacji getta, w sierpniu 1942 roku zastał wywieziony wraz ze wszystkimi podopiecznymi do obozu zagłady – prawdopodobnie w Treblince. Nie skorzystał z możliwości ocalenia swojego życia. Towarzyszył “swoim” dzieciom do końca – aż do śmierci w komorze gazowej.
W uznaniu zasług Janusz Korczak był wielokrotnie odznaczany:
Srebrny Krzyż Zasługi (9 listopada 1931)
Złoty Wawrzyn Akademicki (4 listopada 1937)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 20 czerwca 1947) Order Orła Białego (pośmiertnie, 6 listopada 2018) – najstarsze i najwyższe odznaczenie państwowe Rzeczpospolitej Polskiej.
Rok 1978 był ogłoszony przez UNESCO Rokiem Korczaka. W ten sposób Korczak wpisany został do księgi najwyższych autorytetów kultury światowej.
Każdego roku w czerwcu uroczyście obchodzimy Dzień Patrona Ośrodka.